De blog van Derk Izaks
Het huwelijk, (Willem Elsschot).
“Maar doodslaan deed hij niet want …”
Een minder begaafd schrijver zou wellicht geschreven hebben:
“Maar doodslaan deed hij HAAR niet…” De zin is door toevoeging van ” HAAR “in éen keer om zeep geholpen, er het ritme is er uit en bovendien is een overbodig woord toegevoegd.
Ik kan geen zin meer lezen zonder er in gedachten de Elsschot proef op los te laten.
‘Queen of water’ is de erenaam die gegeven wordt aan Olivia Lum, President van Hyflux, een door haar opgericht bedrijf in Singapore. Hyflux wordt beschouwd als het nr 1 bedrijf op het gebied van waterzuivering, beursgenoteerd, 2000 medewerkers. In de ‘plasticwatermaffia’ wordt met bewondering over haar gesproken( Hfdst. 39 e.v.).
In het boek wordt melding gemaakt van een strategische verandering die nodig lijkt: minder afhankelijk worden van zeer grote projecten, meer focus op de consumentenmarkt waarvan een meer stabiele kasstroom is te verwachten.
De schrijver speelt hier weer even de organisatie-adviseur, zo lijkt het. Goed advies? Op 22 mei heeft Hyflux surcéance van betaling aangevraagd ( bron: The Business Times, May 23, 2018)Reden: enorme verliezen op 2 grote projecten.
Realistische fantasie van de schrijver die werkelijkheid werd.
Laten we hopen dat dit fantastische bedrijf en deze fantastische vrouw de moeilijkheden overwinnen. Credo van Olivia: Nooit opgeven, altijd doorgaan.
Stap voor stap krijg ik door wat goed schrijven is. Ook ontdek ik mijn eigen schrijfstijl en lees boeken die daarbij passen. Net uit: Ancestral Vices van Tom Sharpe, op aanraden van schrijfmeester Bram. Absurdistisch, humoristisch, sexistisch … met dank aan de luizenmoeder, het mag weer.
‘Literair geneuzel is uit’ lees ik in ‘de Groene’. Lekker lezen is in.
‘Mijn longen knellen langs de lucht die ik in adem, een krop klauterde langs mijn strottenhoofd, traag maar met scherpe klimijzers.’ ( Lize Spit in ‘Het smelt.’)’Ik kreeg het er benauwd. Sebes en Besseling, literair agenten geven mij moed: ‘ Mensen willen niet meegenomen worden naar een andere wereld, ze willen wat opsteken.’ Zo is het mannen. Helaas, deze bestseller- # de plasticwatermaffia- hebben jullie gemist. ‘Ik heb geen fantasie’ zei Elsschot. Hij overdreef maar ik begrijp nu wat hij bedoelde. Zijn boeken, zijn personages, vinden hun oorsprong in zijn ervaring. Hij schreef fiction gebaseerd op werkelijkheid. Mijn boek is non fiction, aan de grenzen aangevuld met realistische- een enkele keer absurdische- fantasie. De grens tussen werkelijkheid en fantasie vervaagt: ‘Never let a good story be spoiled by the facts’ leerde ik van een Australische journalist en hij prikte een eruptie van elders op de slapende vulkaan naast mijn hotel.
‘To construct anything that flows in the mind of the reader without effort, thats art.’
Langgeleden leverden auteurs hun manuscript af bij de uitgever, verkoop was zijn probleem. De auteur, kunstenaar, zette zich daarna aan het schrijven van een nieuw meesterwerk en zag de royalties binnenstromen.
Nu worden zelfs beroemde auteurs geacht bij te dragen aan de verkoop. Ik doe dat met plezier, verkopen was altijd deel van mijn werk. Ik waak ervoor in mijn enthousiasme niet uitgever Jeroen voor de voeten loop. Zover zijn met de voorbereiding:
Nu nog kantoorgebouw, voorheen onderkomen van Leeuwendaal advies, Hoornbrug advies en Izaks Holding.
Lex Plomp sloopt bootjes en is mijn leverancier voor zeilen, stagen, een compleet roer, spanners, harpjes. Ik sleep dat mee naar Bali.
Nu ligt de “Zeeuwse Stromen” er voor de sloop.
Oudere zeilers kennen het verhaal: als eerste Nederlander voer Pleun van der Lugt er in 1981 de wereld mee rond.
Initiatieven om de “Zeeuwse Stromen” te redden kwamen niet van de grond. De laatste ligplaats is naast de klipper waarop Lex met hond woont, aan de Vecht bij Weesp, naast zijn loods.
Ik neem afscheid, een lier onder m’n arm.