Boycot schrijfwedstrijden.

( Dit artikel kwam niet door de censuur van “Schrijven on line”. Terecht? Oordeel zelf).

‘Meedoen aan een schrijfwedstrijd, heeft dat zin?’ Ik vroeg dat aan mijn nichtje Esther, studente Nederlands, die me vertelde dat ze stage liep bij “Schrijverswereld.” Dit is haar schokkend relaas over de gang van zaken.

‘Deze keer gold als extra voorwaarde dat de inzendingen op geschept papier en handgeschreven moesten worden aangeleverd. Dit in een poging het aantal terug te dringen. Toen ik nòg twee postzakken de kamer van de hoofdredacteur, tevens jurylid, binnen sleepte zakte hij moedeloos onderuit, hief zijn handen ten hemel en riep: “Niet meer stagiaire, in godsnaam niet meer!” Continue reading “Boycot schrijfwedstrijden.”

De ladder van ambities voor schrijvers.

Telkens weer drong zich het beeld op van Violina snikkend aan de keukentafel. Ze zag haar ambities, haar dromen meedogenloos geconfronteerd met de uitkomst van mijn OSM- model. Ze had het zelf toegepast en geconcludeerd: Mijn O(onderwerp) is kut, mijn S (schrijftalent ) is matig en mijn M (marketing)? Geen hond kent mij! De uitkomst in punten OSM gaf als conclusie: zie schrijven als een hobby.

Continue reading “De ladder van ambities voor schrijvers.”

Een begin van schrijven.

Een beetje schrijver meldt graag dat hij hoofdredacteur van de schoolkrant was en opstellen schreef. Niets van dat alles, ik vond schrijven en lezen  een ramp en de verplichte literatuurlijst voor het examen een kwelling.

Toch kriebelde het.

Eerste stap: In een flow schreef ik een eerste concept.

Ik had een onderwerp – de vervuiling van strand en zee in Bali, de plastic soup – waarover ik me opwond, zag het goedbedoelde getut van Trash Hero-dames en vond het te makkelijk om de Balinezen de schuld te geven van een probleem dat veroorzaakt wordt door Westerse multinationals. En boosheid is een prima reden om te schrijven. Wie weet verander je de wereld en anders lucht het op.  Continue reading “Een begin van schrijven.”

Meneer Wong.

Dit artikel is gepubliceerd in literair tijdschrift “Alice.”

Al vanaf een afstand zag ik dat meneer Wong, zo noemde ik hem in gedachten, een tafeltje zou boeken in mijn restaurant. Nu het vanwege de vulkaandreiging akelig stil is in Amed, sleur ik de laatste toeristen persoonlijk naar binnen: streetmarketing.

Meneer Wong, een pas schuin achter zich zijn vrouw, keek onzeker om zich heen. Hij had een bol gezicht en kikkerogen, ik schatte hem in als een Chinees, wellicht een Koreaan. Iets gezet maar minder dan’ rocketman’ Kim. Zijn pas vertraagde en hij probeerde mijn blik te mijden, terwijl ik met kracht warmte uitstraalde voor het kritische moment, het passeren… Continue reading “Meneer Wong.”

Mr Wong

From a distance I saw that Mr. Wong, I called him in mind, would book a table in my restaurant. Now that it is awfully quiet in Amed because of the vulcan threat, I drag the last tourists in personally: street marketing.

Mr. Wong, with his wife slooping behind him, looked around uncertainly. He had a round face and frog eyes, I estimated him as a Chinese, perhaps a Korean. A bit fat but less than ‘rocket man’ Kim. His pace slowed and he tried to avoid my gaze, while I radiantly radiated heat for the critical moment: the passing .

Continue reading “Mr Wong”

Flaptext (English version) The Plasticwatermaffia.

Anger about the pollution of Bali and the Bali Sea with plastic. That’s how it all started. When snorkelling, tourists are alarmed to feel plastic bags and bottles brush against their skin, and when diving, they are shocked at the sight of plastics in the coral. So called ‘trash heroes’ collect plastic on the beach. Some make even necklaces and bracelets of it. All the while, the Balinese are blamed for causing the problem..

Continue reading “Flaptext (English version) The Plasticwatermaffia.”

Bengong

Voor de tweede keer in een jaar was er een goudklomp zoek. En eindelijk was Bapak Gelgel bereid met de bank te praten want zo kon het niet langer.

Onder een tegel in het varkenshok, in een holte van de huistempel, onder zijn matras, begraven in de grond, overal waren goudklompen verstopt, honderden. Vaak droomde Bapak Gelgel dat iemand één van zijn bergplaatsen had ontdekt en dan stond hij bezorgd op om in het aardedonker te gaan graven. En nu was er voor de tweede keer een goudklomp zoek, weg, gestolen.

Hoe was het zover gekomen?  Continue reading “Bengong”

Roken toen en nu.

(Gepubliceerd in de Oud Hagenaar, 20 februari 2018)

” Kinderen, morgen is de meester jarig, dus pakjes sigaretten zijn weer welkom. Golden fiction graag. “

Meester Neele van de Dr. Gerth van Wijckschool in Den Haag (Withuysstraat) vergat nooit ons aan zijn verjaardag te herinneren.

De volgende dag feliciteerden wij de meester en legden met trots ( 20 sigaretten) of schaamte (10 sigaretten) de pakjes Golden fiction op zijn lessenaar. Inpakken was niet nodig.  Continue reading “Roken toen en nu.”